Ο Τσάρλι Χουνμίν μιλάει για το φύλο και τη ζωή μετά τους γιους της αναρχίας με την Roxane Gay
0Προσωπικά, ο Τσάρλι Χουνμμάμ είναι σκεπτικός και ωμή, όμορφος, με κοφτερό πρόσωπο και διάτρητα μάτια. Φοράει ένα σκούρο μπλε καλωδιακό πλεκτό πουλόβερ πάνω σε ένα άσπρο μπλουζάκι και τζιν, μια αδιάκοπη επιλογή, ενδεχομένως σκόπιμη. Συναντάμε στο Δυτικό Χόλιγουντ σε ένα από τα αγαπημένα του σπίτια, το Deli’s Greenblatt, και κάθεστε ο ένας στον άλλο στην τραπεζαρία στον επάνω όροφο. Σε ένα τραπέζι ακριβώς πίσω μας, δύο άντρες μιλάνε, ένα τόσο δυνατά είναι ξεκάθαρο ότι θέλει όλοι μέσα σε ακρόαση να ξέρουν ότι έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Λέει ότι ξέρει τους ανθρώπους στην επιχείρηση, και επειδή είμαστε στο Χόλιγουντ, μπορώ μόνο να υποθέσω ότι αναφέρεται σε show business.
Η Hunnam, από την άλλη πλευρά, δεν κάνει τίποτα για να τραβήξει την προσοχή. Ως εύλογα επιτυχημένος ηθοποιός και απίστευτα ελκυστικός άνθρωπος, δεν χρειάζεται περισσότερη ειδοποίηση από ό, τι παίρνει ήδη. Είναι τόσο ενθουσιασμένος και αφοσιωμένος σε όλη τη συνομιλία μας, αποφασίζω ότι είτε είναι αυθεντικός είτε είναι ακόμα καλύτερος ηθοποιός από όσο πίστευα. Η αγγλική προφορά επίσης δεν βλάπτει.
Βεβαίως, καλύπτουμε τα αναμενόμενα θέματα – το τελευταίο βιβλίο που απολάμβανε πραγματικά (Οι Αδελφοί των Αδελφών, από τον Patrick deWitt), αυτό που έψαχνε (shakshuka, που και οι δύο δηλώνουμε τα νέα frittata), και την τελευταία ταινία για να τον εντάξει (Σεληνόφωτο, γιατί αισθάνεται ότι έδειξε πραγματική συγκράτηση και σεβασμό στο κοινό). Μαθαίνω ότι οι 37-χρονών πρακτικές jujitsu και παρακολουθούν μάχες MMA και είναι πραγματικά κουραστεί να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με το γιατί απέδωσε από το Πενήντα αποχρώσεις του γκρι προνόμιο. (Δήλωσε στους δημοσιογράφους το 2015 ότι ήταν ουσιαστικά υπερθετημένη και συγκλονισμένη.)
ΣΧΕΤΙΚΟ: Καλώς ήρθατε στο Dollouse: Μια συνομιλία με τον άνθρωπο Ken Rodrigo Alves
Στα FX’s Γιοι της αναρχίας, που ξεκίνησε από το 2008 έως το 2014, ο Hunnam έπαιξε το Jax Teller. Ο Teller προσπάθησε να καταλάβει την κληρονομιά του πατέρα του, ενώ ανέδειξε μια οικογένεια, αγαπώντας μια γυναίκα που δεν ήταν εντελώς ενθουσιασμένη με τις δραστηριότητες των συμμοριών του και ασχολούμενη με ένα βλαπτικό μητέρα. Υπήρχαν πολλά στους ώμους του Teller, και ο Hunnam-παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο πολύ μη-ποδηλάτο ακούγοντας Newcastle upon Tyne, στην Αγγλία – έφερε αυτό το φορτίο καλά. Ακόμη και τρία χρόνια αργότερα, ο ρόλος του εξακολουθεί να τον επηρεάζει. “[Μετά την ολοκλήρωση της παράστασης] ήταν μια οδυνηρή διαδικασία του τι ένιωθα σαν πραγματικό πένθος, θλίψη, για να τον απομακρύνω από τη ζωή μου”, λέει. «Γνώρισα πολύ καλά τι είχε ένα γιγαντιαίο κτύπημα σε μένα που έπαιζε αυτός τον τύπο με τον τόσο πολύ μέσα μου».
Με τον ρόλο της καριέρας πίσω του, ο Hunnam σκέφτεται προσεκτικά για το τι θα ακολουθήσει. Θέλει, με τα λόγια του, να «αλλάξει την αντίληψη των ανθρώπων για το τι είμαι ικανός». Αυτή η στιγμή της εμψύχωσης με ενοχλεί, γι ‘αυτό ζητώ από τον Hunnam πως νομίζει ότι έχει αντιληφθεί. Είναι ήσυχος καθώς σκέφτεται να απαντήσει.
Τελικά λέει: «Προσπαθώ να μην το σκεφτώ πάρα πολύ επειδή προσπαθώ απλώς να διαμορφώσω τη δική μου αντίληψη για τον εαυτό μου και να αισθάνομαι βέβαιος για τη δική μου ταυτότητα. Αλλά οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι έχω κάποια πραγματική ικανότητα και το έχω αποδείξει. Θα υπάρχουν μάλλον εκείνοι που εξακολουθούν να με υποτάσσουν να είμαι όμορφο αγόρι. “
Και εκεί είναι. Είναι αναζωογονητικό να τον ακούσω να μιλάει ανοιχτά για την προφανή φυσική ομορφιά του. Ερωτηθείς εάν το σύμβολο του σεξ είναι πάντα περιοριστικό, ο Hunnam ανταποκρίνεται με σημαντική αυτογνωσία. “Είναι ταυτόχρονα παράπλευρες ζημιές και τεράστια ευκαιρία. Θέλω να πω, είναι ένα οπτικό μέσο και καθιστά πολύ πιο εύκολο να παίρνεις ρόλους αν είσαι λίγο πιο εύκολο στα μάτια. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι παίρνεις στο σετ και κάθε σκηνή είναι μια πρόκληση να κάνεις δουλειά. “
ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ: Η ηθοποιός Λάουρα Ντερν για την Ανησυχία και τη Θηλυκότητα
Αυτό ασφαλώς ισχύει για τους επερχόμενους ρόλους του. Σε αυτό το μήνα Η χαμένη πόλη του Ζ, απεικονίζει τον συνταγματάρχη Percival Fawcett, τον πραγματικό αγγλικό εξερευνητή, ο οποίος στη δεκαετία του 1920 ήταν πρόθυμος να θυσιάσει σχεδόν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς του, στην προσπάθειά του να βρει μια θρυλική πόλη στον Αμαζόνιο. “Έκανα το καλύτερο έργο της καριέρας μου μέχρι στιγμής Χαμένη πόλη,“Λέει ο Hunnam.
Στη συνέχεια, στο Ο βασιλιάς Άρθουρ: Ο θρύλος του ξίφους, τον Μάιο, αναλαμβάνει την ερμηνεία του κλασικού θρύλου του Guy Ritchie και παίζει τον Άρθουρ όπως δεν είχαμε ποτέ δει: αλαζονικό και απρόθυμο, ορφανό, σκληρυνόμενο από μια παιδική ηλικία που ζει σε ένα πορνεία και στους δρόμους. Ο Χούνναμ είχε την ευκαιρία να καταστήσει τον Άρθουρ “ακατάστατο παιδί του δρόμου που είχε αυτή την κλήση, αυτό το καθήκον, αυτό το πεπρωμένο του έφερε ότι δεν τον ενδιέφερε καθόλου.” Περισσότερο όμως από αυτό, αυτός ήθελε να συνεργαστεί με τον Ritchie, με τον οποίο είχε μια “πραγματική lovefest” όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά.
Ο Hunnam λέει ότι είναι μέρος της διαδικασίας αφήγησης “τον τρέφει εντελώς”, αν και παραδέχεται ότι η μετάβαση πίσω στην πραγματική ζωή μπορεί να είναι σκληρή. “Είναι άγρια. Η επανένταξη είναι μια motherf-. Νομίζω ότι θα γίνει ευκολότερη, αλλά δεν συμβαίνει. Είναι πραγματικά δύσκολο για τη φίλη μου [σχεδιαστής κοσμημάτων Morgana McNelis]. Υπάρχει όλη αυτή η προσδοκία και λαχτάρα και ελπίδα για το τι θα γίνει αυτή η επανένωση. Για μένα, είναι πάντα μια διαδικασία προσπαθώντας απεγνωσμένα να επιστρέψω στο κέντρο, έτσι μπορώ να είμαι αυτός ο άνθρωπος γι ‘αυτήν. ”
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του περασμένου έτους, τυλίγει την επόμενη ταινία του, Papillon (ένα remake του δράματος φυλακής-διαφυγής του 1973 με τον Hunnam στο ρόλο που έπαιξε περίφημα ο Steve McQueen) και ο McNelis του έδωσε τελεσίγραφο – κάνε ό, τι πρέπει να κάνεις, αλλά μην γυρίσεις σπίτι μέχρι να είσαι έτοιμος να με δεις. Ο Hunnam πήγε ένα ταξίδι στην Αγγλία για να αποσυμπιέσει πριν επιστρέψει στην Λ.Α., που του έδωσε χρόνο να «εξορκίσει την εμπειρία από την καρδιά και την ψυχή μου» και να σκεφτεί «πόσο εύθραυστη είναι η σύνδεσή μας με τίποτα».
Η συζήτησή μας είναι γεμάτη με αυτές τις δύσκολες πλευρές. «Αγωνίστηκα μέσα από την παιδική ηλικία μου ως ένα παράξενο, υπαρξιακό παιδί», παραδέχεται. «Μου απασχολούσε διαρκώς την προσπάθεια να καταλάβω τι σήμαινε όλα».
Και τώρα? «Έχω μεγαλώσει σε έναν παράξενο, υπαρξιακό ενήλικο», γελάει.
Για περισσότερες ιστορίες όπως αυτό, σηκώστε Με στυλτου Απριλίου, σε περίπτερα και διαθέσιμα για ψηφιακή λήψη 17 Μαρτίου.